Klik uw Pinterest open en ik garandeer u dat er ergens wel een marble pinneke tussen zit. Of jullie moesten totaal andere mensen als mij volgen natuurlijk. Dat kan ook. Is het een kussen, de blouse van de h&m, de vloer bij je bomma, het dienblad van de hay, de vensterbank bij jou thuis… je komt het overal tegen. En ik vind dat wel leuk.
Waarom, vraagt u? Omdat ik er een heerlijk nostalgisch gevoel van krijg. Een gevoel dat ik eigenlijk niet beter kan beschrijven dan met de film 'Max', met Jacques Vermeire.
Als je de film gezien hebt, weet je misschien wel wat ik bedoel. De danszaal waar Max zijn tangolessen volgt, het café waar ze poolen, zijn huis… heerlijk! Ik was nog een petotterke van 3, maar ik weet nog wel (ongeveer) hoe het leven toen was. Heel dorps. Iedereen kende iedereen. En in dat opzicht is er (in mijn dorp alleszins) nog niets veranderd. Wat er wel veranderd is, is dat stamcafé als dat in 'Max'. Gezellig, ouderwets, pooltafel met bejaarden, zithoekskes met rode lederen zetels, spiegels tegen de muur, vriendelijke vrouw achter de toog, menukaart met eten als koude schotels, croqueskes en kaaskroketten.. tof!! Gewoon gezellig samenzijn. Jong en oud, zonder dat het fout was (en 75% niet perse straalbezopen moet zijn).
Vorig jaar ben ik toevallig met mijn ouders nog eens in zo'n café beland in Putte. En dat was zo leuk! Ik bestelde gelijk een koude schotel en die was rijkelijk gevuld (met groenten uit blik, maar dat moet zo). En daar zaten we dan. Tussen de oude mensen met hun koffiekes en Leffe's. Een perfecte zondag!
En wat heeft dit alles nog met marmer te maken vraag u zich af? Alles! Voor mij zal het altijd iets oud en degelijk zijn. Net zoals de vloer bij ons moeke en onze degelijke vensterbanken. Iets dat nooit zal veranderen en altijd mooi zal zijn.
Tot zover de semmel.
Marijke.
